10 jaar geleden werd Sem geboren, een gezond kindje met een Apgar-score van 9,5/10. Een tweede zoontje voor mijn man en mij. Maar net voor ik het ziekenhuis met hem mocht verlaten, ging er iets mis na een suikerterugval. Wat er precies aan de hand was, konden de dokters ons niet vertellen en tot op heden hebben we ook geen echte diagnose. Het enige dat nu zeker is, is dat Sem autisme heeft en een verstandelijke beperking. Daardoor heeft hij andere ondersteuning nodig dan zijn grote broer. Als moeder wil ik het beste voor mijn kinderen. Voor Sem vond ik daarvoor ondersteuning in de dagopvang van Ter Heide in Borgloon.
Van de onthaalmoeder naar school
In het begin ging Sem naar de onthaalmoeder terwijl ik ging werken. Dat ging prima, want de kinesist kon er voor hem aan huis komen. Toen hij uiteindelijk naar school moest, werd het moeilijker en nam ik ouderschapsverlof om thuis voor hem te kunnen zorgen. Dat heb ik 3 jaar lang gedaan. Op school ging het Sem goed af. Hij ging heel graag naar MPI De Dageraad en ook de busritjes op en af vond hij geweldig. Jammer genoeg krijgen scholen niet genoeg uren om kinderen met een extra ondersteuningsnood 1-op-1-begeleiding en een duidelijke routine te kunnen geven en werd het voor hem toch steeds moeilijker.
Thuissituatie
Ook voor mijn oudste zoon werd het thuis lastiger. Hij kreeg meer en meer het gevoel dat alles rond Sem draaide en dat hij zich steeds moest aanpassen. Vooral in de vakantieperiodes was dit merkbaar. Hij heeft een televisie en een Playstation in zijn kamer, maar Sem kijkt ook graag naar filmpjes en wil dat graag in de kamer van zijn broer doen. Wanneer er een vriendje van mijn zoon komt spelen, kan Sem dit niet en dat is niet gemakkelijk voor hem om te begrijpen. Er moest dus snel een oplossing gevonden worden.
Ik was eerst wat terughoudend, want ik had een heel ander beeld van Ter Heide
Op zoek naar ondersteuning
Intussen was ik zelf ook terug aan het werk. De firma waar ik werkte vroeg aan het eind van mijn ouderschapsverlof het faillissement aan en bood mij de mogelijkheid een opleiding te volgen om andere werk te vinden. Ik heb altijd graag voor mensen gezorgd. Daarom koos ik ervoor om verder te studeren voor zorgkundige. Een jaar geleden rondde ik deze opleiding af en intussen werk ik als zorgkundige in de nachtdienst van een zorginstelling.
Een collega waar ik tijdens mijn dienst altijd mee samenwerk, had al vaker gehoord dat de situatie met Sem niet ideaal was. Er gingen een paar weken over, toen ze uiteindelijk vroeg of ik al aan Ter Heide had gedacht voor de ondersteuning van Sem. Eerst was ik een beetje terughoudend, want ik had een heel ander beeld van Ter Heide. Mijn collega had echter al een link met de organisatie via haar vorig werk en kon me heel wat tips en meer informatie geven.
Uiteindelijk stelde zij voor om eens op de website te kijken, zodat ik wat foto’s kon zien en meer informatie kon opdoen. Daar zag ik toen dat er een open plaats was in de dagopvang, die aansloot bij Sems profiel. De volgende dag heb ik naar Ter Heide gebeld en een afspraak gemaakt.
Financiën
De maatschappelijk coördinator van Ter Heide, Isabelle, heeft me daarop alle nodige informatie gegeven. Zowel over de positieve als de negatieve kanten van het verhaal: het financiële. De rekening voor een kind dat naar school gaat en die van een kind dat in Ter Heide ondersteuning krijgt, ziet er natuurlijk heel anders uit. Dat is iets dat we thuis goed moesten bekijken. Ook omdat Sem al 5 jaar op de wachtlijst staat voor een persoonlijk assistentiebudget.
Het huis dat we in 2007, voor de geboorte van Sem, gebouwd hadden, bleek bovendien niet geschikt voor hem: veel niveauverschillen binnen en maar een heel klein tuintje buiten. Niet zo veilig voor hem, maar ook voor mij niet ideaal. Ik moest Sem telkens de trappen op dragen en daar heeft mijn rug onder geleden. 2 jaar geleden beslisten we daarom om opnieuw te bouwen in functie van hem. We verkochten ons huis en huren nu tijdelijk een appartement tot ons nieuwe huis af is. Intussen blijft onze lening doorlopen, dus het financiële aspect van Sems ondersteuning is voor ons zeer belangrijk.
Het was een zeer drukke periode. Soms twijfelde ik aan mezelf, maar ik werd goed begeleid
Drukke periode
Vanaf het eerste contact met de Ter Heide ben ik gelukkig altijd heel goed geïnformeerd. Ook als ik iets niet goed begreep of vragen had, moest ik maar een mailtje sturen of even bellen en ik kreeg het juiste antwoord. Over het financiële verhaal hebben we ook openlijk gepraat en het verloop van de intakeprocedure heeft Isabelle goed uitgelegd.
De zorgcoördinator, Anneleen, heeft me ook goed ondersteund om de overgang van de school naar Ter Heide te begeleiden, aangezien Sem leerplichtig is en ook op dat vlak in orde moet zijn. In Ter Heide wordt Sem beleid door De Bloesem, via permanent onderwijs aan huis. De overgang van zijn vorige school naar dit systeem was ook een hele klus. Het was voor mij wel een zeer drukke periode. Soms twijfelde ik aan mezelf of vroeg ik me af wat ik nu weer precies moest doen, maar ik ben hier wel goed in begeleid.
Nood aan routine
Ik had niet verwacht dat er zoveel kwam kijken bij het vinden van de juiste ondersteuning voor mijn zoon. Ik ging ervan uit dat het na mijn eerste telefoontje redelijk snel zou gaan. Dat Sem gescreend werd in Ter Heide vind ik niet meer dan logisch. We moesten natuurlijk bekijken of hij in de groep paste, of het voor hem in Ter Heide zou lukken, wat er met de school zou gebeuren …
Ik wou bovendien niet afwachten tot onze vraag over financiën in Brussel werd goedgekeurd en dan pas beslissen om Sem naar de dagopvang in Ter Heide te laten gaan. Dan moest hij eerst in de zomer thuisblijven, dan nog even naar school en opeens veranderen van omgeving. Dat ging voor hem niet. Hij heeft een vaste routine nodig. In Ter Heide loopt de ondersteuning ook door in alle vakantieperiodes. Voor hem is dat echt nodig. Daarom is hij in de zomermaanden 3 à 4 dagen per week naar de dagopvang van Ter Heide gekomen om te zien of het voor hem zou lukken.
Voor hem was de situatie heel nieuw. De eerste dag was dan ook een ramp: schreeuwen, slaan, wenen … Ik dacht meteen: dit kan ik niet, ik neem hem terug mee naar huis. Uiteindelijk stelden de leefgroepmedewerkers van de dagopvang mij gerust en lieten ze weten dat ik door de dag wel mocht bellen om te horen hoe het liep. Dat heb ik dan ook gedaan en alles ging eigenlijk goed. ’s Avonds kreeg ik ook foto’s te zien. De tweede dag verliep heel vlot en dat is momenteel nog altijd zo.
Contact met de leefgroep
In het begin belde ik wel eens naar de leefgroep, maar intussen vertrouw ik erop dat de opvoedsters mij wel zullen bellen als er iets is. Ik stel wel wat vragen en vanuit de leefgroep krijg ik er ook terug. In de leefgroep weten ze ook dat ik graag mee wil opvolgen hoe ze bepaalde dingen aanpakken, zoals bijvoorbeeld hoe ze omgaan met negatief gedrag. Thuis lukt mij dat niet altijd goed, maar in de leefgroep hebben ze hier een oplossing voor gevonden die ik in ons nieuwe huis zelf kan toepassen.
In de leefgroep passen ze zich ook aan Sem aan. Wanneer hij bijvoorbeeld een bepaald gerecht niet lust, bieden ze hem een alternatief menu zodat hij steeds iets krijgt dat hij lust. Daar kan ik niet over klagen. Ook als ik met een vraag zit, staat iedereen in Ter Heide mij te woord: de leefgroepmedewerkers, kinesist, zorgcoördinator, juf ... Dat vind ik echt wel fijn. De communicatieboekjes vind ik ook heel handig. Daar staat altijd uitgebreid in wat ze die dag gedaan hebben.
Fijn dat er rekening gehouden wordt met dingen die wij als ouders belangrijk vinden
Rekening houden met onze wensen
Ik wil niemand bekritiseren dus in het begin vond ik het moeilijk om werkpuntjes aan te geven, zoals vragen om voor het naar huis gaan nog een nieuwe pamper aan te doen. Maar dat was allemaal geen probleem. Er wordt dan ook echt ingespeeld op dingen die ik belangrijk vind voor Sem.
Het is voor hem heel moeilijk om aan te geven wanneer hij moet plassen of stoelgang moet maken dus zijn pamper kan nu droog zijn, maar binnen een uur niet meer. Daar ligt de moeilijkheid. Ik zou het dan ook heel fijn vinden als hij ooit zelfstandig naar het toilet kan gaan. Dat heb ik in Ter Heide aangegeven. Sinds vorige week zijn ze ermee begonnen om hem te leren hoe hij dat moet doen. Intussen is hij al een paar keer naar het toilet kunnen gaan. Ik vind het fijn dat er rekening gehouden wordt met dingen die wij als ouders belangrijk vinden.
Ik merk ook dat er tijd wordt gemaakt voor de kinderen. Sem moet niet de hele dag door oefenen, maar kan ook meedoen aan activiteiten: wandelen, zwemmen, in een jacuzzi zitten … Ik vind dat heel belangrijk, ook naar later toe. Ik hoop dat ik hem nog zo lang mogelijk bij ons thuis kan houden, maar dat is afwachten. En anders kent hij het hier al in Ter Heide en hoop ik dat hij hier al een plaatsje heeft.
Heidi, mama van Sem