In Ter Heide kunnen we rekenen op heel wat externe partners die ons bijstaan om onze bewoners de beste zorg en ondersteuning te bieden. Het Wit-Gele Kruis Limburg is al jaren zo’n partner. In Zuid Limburg werken we al sinds 2005 samen, in Midden-Limburg sinds 2016. We kunnen elke dag rekenen op de hulp van een grote groep thuisverpleegkundigen om de leefgroepen te ondersteunen. Deze helpende handen verlichten het werk bij de verzorgende taken ’s morgens en ’s avonds. Maar hoe gaat dat precies in zijn werk? We vroegen het aan verpleegkundigen Valerie en Belinda:
Hoe lang werken jullie al voor het Wit-Gele Kruis Limburg en hoe zijn jullie precies in Ter Heide terechtgekomen?
Belinda: Dit jaar werk ik al 19 jaar voor het Wit-Gele Kruis Limburg. In mei 2016 ben ik in Ter Heide gestart. Toen startte de samenwerking met enkele groepen van Ter Heide in Genk en Zonhoven en waren ze op zoek naar verpleegkundigen die interesse hadden om de leefgroepen daar te ondersteunen. Hiervoor werd een bevraging georganiseerd om te polsen wie interesse had. Ik stond daar wel voor open. Zo stapte ik in mei Huis 3 binnen, omdat daar hulp nodig was om alle kinderen ’s morgens op tijd klaar te krijgen voor de school begon.
Valerie: Bij mij ging het iets anders. Ik ben in juli 2016 aangenomen bij het Wit-Gele Kruis Limburg. Toen waren er nog enkele verpleegkundigen nodig voor de ondersteuning in Ter Heide en kreeg ik te horen dat ik ook daar terecht zou komen. Ik werd meteen in Huis 3 ingeschakeld.
Werken jullie enkel in Huis 3 of komen jullie soms ook in andere groepen?
Valerie: Belinda en ik zijn ’s morgens de vaste verpleegkundigen in Huis 3. Tijdens onze avondrondes hebben we al verschillende leefgroepen ondersteund. ’s Avonds sta ik ook meestal in Huis 3, soms in Huis 4. Belinda komt ’s avonds vooral in Huis 4 en soms ook in Huis 3. We werken voornamelijk in woonbuurt Oase bij de minderjarigen, maar ook in campus Genk verzorgen we 1 à 2 kinderen in Huis 5. We komen dus zowel in campus Genk als in Zonhoven.
Ondersteunen jullie dan enkele specifieke bewoners of de volledige leefgroep?
Valerie: Dat hangt eigenlijk af van leefgroep tot leefgroep. In Huis 3 verblijven in totaal 10 kinderen en daarvan ondersteunen wij er 7. Maar in andere leefgroepen kan het zijn dat de opvoedsters zelf de helft van de bewoners verzorgen en wij de andere heft op ons nemen.
We kregen veel informatie van de opvoedsters en kinesisten in Ter Heide
Hoe was de opstart in Ter Heide voor jullie? Een compleet nieuwe ervaring of toch ergens wel vergelijkbaar met jullie andere cliënten?
Valerie: Voor mij was het een compleet nieuwe ervaring. Ik had tijdens mijn opleiding ook nooit specifiek geleerd over personen met een beperking, dus dat was helemaal nieuw.
Belinda: Voor mij ook. We hebben veel informatie gekregen van de opvoedsters en kinesisten in Ter Heide. Een korset of rijglaarzen aandoen, dat hadden we voordien nog nooit gedaan.
Hoe ziet een typische dag er voor jullie uit?
Valerie: Ik ben de eerste van ons 2 die start in Ter Heide. Ik werk 4 uur in de voormiddag en de helft daarvan ben ik in Ter Heide. Om 7 uur begint mijn dag in Huis 3 en om 9 uur zijn we allebei klaar in Ter Heide. De andere helft van mijn ronde ben ik op de baan.
Belinda: Ik heb nog 1 andere cliënt voor ik in Ter Heide start. Erna help ik samen met Valerie in Huis 3 en als dat klaar is, ga ik verder naar mijn andere cliënten.
Welke specifieke taken voeren jullie precies uit in Ter Heide?
Valerie: Als we ’s morgens in Huis 3 aankomen, liggen de kinderen nog in hun bed. Het is dus ook onze taak om ze te wekken en ze uit bed te halen met behulp van een tillift. We nemen hen dan mee naar de badkamer voor hun dagelijkse verzorging. De kinderen worden gewassen volgens een badschema. Dit wasmoment is onze taak. Meestal gaan ze 3 keer per week in bad. Hiernaast staan we ook in voor de detailzorg. Als hun tanden eenmaal gepoetst zijn, kunnen ze naar de leefruimte en nemen de opvoedsters het van ons over. Daar beginnen ze aan hun dag met een ontbijt.
Belinda: Als er bijvoorbeeld een wondje verzorgd moet worden, doen we dat ook. Dat gebeurt steeds in samenspraak met de verpleegkundige van Ter Heide. Als er
andere dingen te melden zijn, bv. wanneer er iets mis is met een korset, komt ook de kinesist ter plaatse. Ook op dat vlak hebben we een nauwe samenwerking met de medewerkers van Ter Heide.
Aan hun mimiek kan je snel zien of je goed bezig bent of niet
Zijn er bepaalde tips die jullie bij de opstart hebben meegekregen van de leefgroep die jullie hebben geholpen om met de bewoners om te gaan?
Belinda: In het begin maakte ik me vooral zorgen over hoe ik met de bewoners zou kunnen communiceren, ook omdat ik daar nooit informatie over had gekregen. Maar naarmate je meer in de leefgroep komt en de bewoners leert kennen, begin je hen beter en beter te kennen en merk je snel wanneer je iets goed doet of niet. Door op hun mimiek te letten, krijg je snel in de gaten wanneer er iets met hen scheelt.
Valerie: Er zijn bijvoorbeeld ook enkele kinderen bij die niet kunnen spreken, maar wel een expressieve gezichtsmimiek hebben waar je al heel veel aan kan zien. Dan gaat het niet enkel om lachen of boos kijken, maar ook hun lichaamstaal zegt al heel veel. Er is bijvoorbeeld een bewoner die zijn tong uitsteekt en boos kijkt als hij iets niet leuk vindt. Of een meisje dat dan een pruillip trekt. Nog iemand anders kan je ja/nee-vragen stellen waarop je een antwoord krijgt via de gezichtsmimiek van die bewoner. Dat zijn dingen die de opvoedsters ons wel verteld hebben in het begin: op welke dingen we moesten letten en wat ze precies betekenen. Als je dat niet weet, zou je de kinderen misschien heel anders benaderen.
Belinda: Vooral observeren is belangrijk. En veel lachen. Je moet er met humor kunnen staan, want dan hangt er een leuke sfeer en zijn de kinderen vanzelf meer ontspannen.
Door mopjes of een stommiteit uit te halen, bezorg je de kinderen veel plezier
Na 5 jaar zullen jullie wel een goede band opgebouwd hebben met de bewoners. Zijn er leuke momenten die je nooit zal vergeten?
Valerie: Enorm! Er zijn heel veel momenten. Maar het mooiste voorbeeld is misschien wel die keer toen we in 2019 gefilmd zijn en in de krant stonden samen met onze Hasan. Maar ook tijdens de coronaperiode hebben we veel leuke momenten beleefd. We hielpen bijvoorbeeld filmpjes maken voor de ouders. Daar hebben we echt veel mee kunnen lachen. Als een bewoner verjaart, krijgen we ook steeds een feesthoedje op en zingen we ’s morgens mee ‘Lang zal hij leven’. En natuurlijk halen we veel mopjes uit. Als Hasan bijvoorbeeld in bad zit, plaag ik hem soms een beetje en dan spettert hij je nat. Dat zijn echt lachmomenten.
Belinda: Of wij halen een stommiteit uit die zij niet vergeten. Ik ben bijvoorbeeld eens achter de lus van een tildoek blijven hangen en daardoor gevallen. Ook in de dagen of weken nadien, beginnen de kinderen dan soms spontaan te lachen omdat ze moeten terugdenken aan dat moment. Dat blijven ze heel lang onthouden!
Valerie: Als ze gewoon Belinda’s gezicht al zien, is dat soms genoeg om in de lach te schieten.
De bewoner kennen jullie dus zeker ook buiten de verzorgmomenten.
Valerie: Inderdaad. Onze taak is voornamelijk het verzorgende, maar wat ik ook wel leuk vind, is dat we elk jaar uitgenodigd worden op het Sinterklaasfeestje. Dat is niet iets gebruikelijks dat bij onze andere cliënten gebeurt, dus het is wel fijn om 1 keer per jaar met de hele groep samen te komen voor zo’n moment. Dat deed me echt wel iets toen ze ons voor het eerst uitnodigden. We kregen een persoonlijke uitnodiging om op een namiddag naar het Sinterklaasfeest van de kinderen te komen. Wij moesten toen ook bij de Sint komen staan en hij bedankte ons in naam van de kinderen en van de leefgroep. Dat pakte mij wel.
Belinda: Op die momenten leren we de ouders ook een beetje kennen. Verder hebben we zelden contact met hen, maar op zo’n dagen kunnen we leuke verhaaltjes uitwisselen. Zo weten de ouders ook een beetje wie wij zijn, al hebben we geen diepgaande gesprekken met elkaar.
Valerie: Ik kijk er elk jaar weer naar uit om naar het Sinterklaasfeest te gaan. Soms hebben we ’s morgens in Huis 3 gewerkt, zijn we namiddag op het Sinterklaasfeest en steken we ’s avonds de kinderen in bed. Dan zijn we de hele dag daar, maar we doen het met heel veel liefde en heel veel plezier.
We hebben een heel goede band met de medewerkers van Ter Heide
Wat is het grootste verschil tussen de bewoners en jullie andere cliënten?
Valerie: De bewoners zijn echt áltijd blij om je te zien. Ze zijn ook heel dankbaar op hun eigen manier, zelfs als ze dat niet met woorden kunnen uitdrukken.
Belinda: Dat zie je wel echt aan hen. Ik vind persoonlijk ook wel dat we een heel goede band hebben met iedereen in Huisje 3 en Ter Heide. We werken fijn samen. Ook als we privé een feestje vieren, nodigen we elkaar vaak uit. Onze Ter Heidecollega’s zijn al uitgenodigd op het avondfeest van een trouw. De kinderen van Huis 4 kwamen ervoor ook met enkele opvoedsters naar de trouwceremonie in de namiddag. Zelf zijn we bijvoorbeeld al uitgenodigd op het feest voor de 30ste verjaardag van Lisa, een Ter Heidecollega. Dat zijn echt fijne momenten.
Wij zijn blij dat we op jullie kunnen rekenen. Bedankt voor de fijne samenwerking.
Wil je meer weten over de bewoners van Ter Heide? Benieuwd waar ze plezier aan beleven? Lees er meer over in onze bewonersverhalen.
Comments