Wie zijn onze bewoners?
Ter Heide biedt zorg en ondersteuning aan zowel minderjarigen als volwassenen met een meervoudige beperking. Elke bewoner die wij ondersteunen is uniek en verschilt in zijn eigenheid van alle andere bewoners. Concreet zien we in Ter Heide evenveel combinaties van beperkingen, problemen en ondersteuningsstrategieën als er bewoners zijn. Maar wie zijn onze bewoners precies? Ondanks hun kwetsbaarheid zijn zij veel meer dan enkel personen met een beperking. Ieder van hen is een persoon met individuele behoeften en mogelijkheden die gewone, menselijke ervaringen wil opdoen. Elke bewoner heeft iets dat hem of haar bijzonder maakt: een eigen verhaal. Wil jij onze bewoners beter leren kennen? We delen hier graag enkele verhalen met jou:
Laurens
Elke dag kan je mij terugvinden in de dagopvang van Ter Heide Zonhoven. Woonbuurt Ven is daar mijn tweede thuis, maar af en toe ga ik tijdens de weekends ook wel eens logeren in woonbuurt Berk-Spar. Het dagelijkse vervoer van en naar de leefgroep gebeurt met de busjes van Ter Heide. Ik ben de jongste uit een gezin van twee kinderen. Mijn ouders zijn heel betrokken bij mijn doen en laten in Ter Heide. Op hen kan ik altijd rekenen en ook met mijn oudere zus Debby heb ik een goede band. Familie is dan ook heel belangrijk voor mij. Bij mijn vrienden en leefgroepmedewerkers in de dagopvang is het fijn vertoeven, maar aan het einde van de dag mijn ouders zien, is altijd iets om naar uit te kijken.
Kobe
Mijn naam is Kobe en ik ben 6 jaar. In september 2016 kwam ik in Ter Heide Genk wonen. Mijn broer Kenzo verbleef hier toen ook al. Nu zitten we samen in dezelfde leefgroep. Ik voelde me daar heel snel thuis. Met mijn grote kijkers veroverde ik ieders hart. Tijdens mijn eerste maanden in de leefgroep was ik rustig en passief. Ik was vrij snel tevreden. Ik kon me ook rustig bezighouden door te prullen en dingen in mijn mond te steken. Of door te kijken wat er rondom mij allemaal gebeurde. Ik genoot ook echt van de knuffels en aandacht van de leefgroepmedewerkers.
Intussen ben ik uitgegroeid tot een jongen die graag op ontdekking gaat. Ik wil de wereld rondom mij verkennen. Ik krijg hiervoor hulp van de logopedist, ergotherapeut en kinesist. In de voormiddagen mag ik zelfs al naar school! Daar leer ik heel veel. Super!
De tablet is soms moeilijk, maar wel mijn favoriete speelgoed. Verplaatsen binnen de leefgroep ging eerst kruipend en alleen op mijn vertrouwde plek. Dankzij de hulp van de kine en leefgroepmedewerkers stap ik al heel flink aan 1 handje. Ik trek me ook al zelf op. Met wat houvast kan ik me zelfs alleen verplaatsen!
Ik ben een vrij tengere jongen. Daarom is eten voor mij heel belangrijk. Ik krijg mijn eten nog toegediend, maar drinken kan ik wel alleen. Allemaal dankzij mijn drinkbeker met oortjes. Boterhammen eet ik zonder korst. Liefst met zoet beleg. Ik heb ook niet graag stukjes in mijn voedsel. Daarom wordt mijn eten gemixt.
Door mijn drukke programma heb ik ’s middags nood aan een dutje. ’s Avonds ga ik na het televisie kijken ook slapen rond half 7. Ik trek me al op aan mijn bedje. Daarom mag ik verhuizen naar een groot bed met verpleegdeken. Zo zie je maar: kleine jongens worden groot!
Over het algemeen ben ik een goedgezinde, rustige jongen die graag vanop een afstandje observeert wat er rondom mij gebeurt. Af en toe zorgt dat voor plezierige momenten waarbij er een brede glimlach op mijn gezicht verschijnt. Natuurlijk zijn er ook wel eens wat mindere momenten. Mijn epilepsieaanvallen zijn bijvoorbeeld niet erg prettig en loeren altijd om de hoek. In de leefgroep zijn ze daar steeds op voorbereid. Mijn vrienden in de leefgroep hebben namelijk allemaal ongeveer dezelfde medische problematiek als ik. Velen krijgen sondevoeding of hebben een vorm van epilepsie en een ernstige motorische problematiek. Daarom zetten ze in ‘t Ven hun beste beentje voor om ons vooral rust, comfort en ontwikkelingsstimulatie te bieden.
Omdat ik nogal groot ben, heb ik ook een speciale aangepaste rolstoel nodig. Ik hou verder niet van te drukke of prikkelrijke activiteiten. Zowel voor zorg als verzorging en voeding ben ik bovendien volledig afhankelijk van anderen. Maar dat wil niet zeggen dat ik geen plezier kan beleven. Ik hou heel erg van snoezelen, BIMmen en regelmatig eens op mijn tafelblad kloppen. Daar blijven ze zeker wakker van in de leefgroep! Met appelsiensap kan je mij een groot plezier doen en ook van kruidige, hartige voeding hou ik enorm. Ik ben een levensgenieter van de kleine dingen.
Ludo
Vroeger woonde ik in woonbuurt Woonerf, maar na medische problemen vond ik mijn thuis in woonbuurt Berk-Spar in Ter Heide Zonhoven. Oorspronkelijk zou ik daar maar enkele maanden blijven om te revalideren, maar dat draaide anders uit. In de Spar voelde ik mij een echte prins! Ik ben er dan maar gebleven, want dat zelfstandig stappen was niet meer echt 'mijn ding’. Ik ben al lang tevreden dat ik met wat hulpmiddelen zelf kan eten en in een rolstoel kan zitten. Intussen verblijf ik definitief in de Spar, maar mijn kameraden van het Woonerf komen mij nog regelmatig bezoeken.
Ook op mijn familie kan ik steeds rekenen. Ik was een jonge twintiger toen mijn papa stierf en mama er alleen voor stond om voor mijn broer en mij te zorgen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ze mij een beetje verwend heeft. In 2015 sloot mama echter ook haar ogen. Mijn broer, schoonzus en neefje zorgen nu heel goed voor mij. Ook zij verwennen mij een beetje. De appel valt dus niet ver van de boom. Om de veertien dagen ga ik op zondag naar mijn broer en zijn gezin. Daar mag ik gewoon aan tafel aanschuiven en genieten van al dat lekkers.
Als je mij een bezoekje wil brengen in Zonhoven, moet je vragen naar de “apenkop” van de Spar. Ik plaag immers graag en noem dan iedereen “apenkop”.
Of vraag gewoon naar die jongen met zijn “sjakosj”. Een handtas of “sjakosj” – zoals ik die dingen noem – is superbelangrijk voor mij! Ze biedt mij rust, veiligheid en bescherming. Iedere dag kies ik een andere, nog mooiere dan die van de dag voordien. Daarin steek ik kleine doosjes en mijn televisieboekjes waarin Jef altijd onze twee namen schrijft. Jef is een vrijwilliger die regelmatig met mij gaat rolstoelfietsen. En vertel het niet verder, maar Jef is ook een “apenkop”.
Als je mij zoekt, ben ik me aan het amuseren in de leefgroep. Wat zingen, met de blokken of puzzels spelen, wat plagen en vooral genieten van mijn “sjakosj”.
Omdat ik kamp met Gedragsproblemen en Emotionele Stoornissen verblijf ik in woonbuurt Linde, in een GES-groep in Ter Heide Zonhoven. Door mijn problematiek ben ik psychisch erg kwetsbaar, waardoor ik voor bepaalde situaties en prikkels overgevoelig ben. Dat kan van dag tot dag verschillen. Zo kan ik de ene dag rustig en ontspannen zijn en het de andere dag moeilijk hebben. Daarom vraag ik een individuele benadering aangepast aan mijn kunnen. Soms wil ik rust en privacy en heb ik nood aan een eigen ruimte. Dan ben ik graag in mijn kamer, speel ik met mijn PlayStation, kijk ik een DVD of luister ik naar muziek. Vlaamse schlagers en hiphopmuziek zijn mijn favorieten! Maar als sociale jongeman ben ik ook graag samen met anderen. Samen PlayStation of een gezelschapsspel spelen of meegaan met de fietsvrijwilligers doe ik zeker even graag.
Nicky
Mijn voorkeursactiviteiten zijn met de groep op dagtocht gaan, in de wasserij meehelpen, me verdienstelijk maken voor anderen, activiteiten met de leefgroep of ergotherapeut, naar een match van KRC Genk gaan kijken enzovoort. Samen met de klusclub om de 14 dagen zinvolle klusjes opknappen vind ik ook fantastisch. Hier voel ik me gewaardeerd om wat ik doe, kan ik iets betekenen voor anderen en als beloning krijg ik wat lekkers om te smullen en een centje voor het geleverde werk.
Ik wil graag gezien worden als een persoon met eigen behoeften en noden. Iets mogen doen, betrokken worden en iets betekenen voor anderen zijn erg belangrijk voor mij.
Nog belangrijk is een schouderklopje krijgen van mijn begeleider. Ik knuffel en plaag graag en vind het leuk als anderen mij terug plagen. Maar soms moet ik opletten dat het niet uit de hand loopt, want ik ken mijn grenzen niet altijd.
Ook al ben ik graag in de Linde, toch ga ik even graag iedere woensdag en zondag naar mijn familie met papa en mama en zus en bel ik enkele keren per week naar huis om te zeggen hoe het met me gaat. Want ook om mijn familie geef ik veel.
Senne
Mijn naam is Senne en ik kom uit een zeer warm gezin. Ik ben enig kind, maar elke woensdagmiddag ga ik samen met mijn neefjes en nichtjes bij oma thuis eten. Tot vorig jaar ging ik naar het buitengewoon onderwijs, maar dat was niet altijd gemakkelijk voor mij. Vooral de klassikale instructies en drukke speeltijden vond ik erg moeilijk. Dat komt omdat ik autisme en een verstandelijke beperking heb. Daardoor heb ik moeite met een grote hoeveelheid prikkels in mijn omgeving.
In september 2017 mocht ik voor het eerst naar de dagopvang in Ter Heide Borgloon. Hier kan ik terecht in de auti-groep. Alles gebeurt daar op maat, aangepast aan mijn noden. Sinds kort werkt mijn leefgroep ook samen met een school buitengewoon onderwijs uit de buurt. Daardoor krijg ik op weekbasis extra ondersteuning.
Ik ben een lieve jongen die aandacht zoekt door oogcontact te maken, ingaat op een vraag voor een knuffel en veel, luid en snel praat. Daardoor ben ik voor onbekenden niet altijd verstaanbaar. Omdat ik zo mondig ben, overschatten mensen mij vaak. Zo krijgen ze soms een verkeerd beeld van mij, want ook ik raak snel overprikkeld wanneer er onverwachte dingen gebeuren. Een vaste structuur en een dagschema dat voorspelbaarheid biedt, helpen mij hiermee.
Ik ben gevoelig voor omgevingsgeluiden en de manier waarop mensen mij boodschappen geven en verbeteren. Iets visueel verduidelijken is voor mij een grote hulp. In de leefgroep werk ik altijd met een visueel voorgesteld dagschema.
Doorheen de dag wissel ik leren af met vrije tijd. Tijdens mijn vrije tijd werk ik heel graag met constructiemateriaal of doe ik buitenactiviteiten zoals wandelen en in de tuin spelen. Ik kan ook echt genieten van rustige momenten. Ook gestructureerde activiteiten op niveau met een duidelijk einde geven mij rust. Ik leer het liefst in de oefen‑ en werkhoek en ook logopedie boeit mij. Door de aangepaste werking in de leefgroep kan ik nu ook plezier beleven aan leren en ontdekken op mijn tempo.
Pascal
Ik ben een rustige en sociale jongeman met een goed gevoel voor humor. Door mijn meervoudige beperking en epilepsie heb ik veel ondersteuning nodig in het dagelijkse leven. Die krijg ik in woonbuurt Henisberg. Door mijn fysieke beperking kan ik me niet zelfstandig verplaatsen, maar daar helpen ze mij mee in de leefgroep. De leefgroepmedewerkers zorgen ook voor gemixte voeding en ingedikte dranken om eetmomenten zo aangenaam mogelijk te laten verlopen en om medische problemen te voorkomen.
Ondanks mijn beperking sta ik erop dat ik er mooi verzorgd uitzie en comfortabele kleding draag. Want ook in mijn zitschelp wil ik goed voor de dag komen! Een complimentje kan ik altijd waarderen. Ik heb dan wel een communicatieve beperking, maar in de leefgroep verstaan ze goed wat ik wil zeggen dankzij mijn polsbandje met afbeeldingen en het communicatieboek op de computer. Daar kan ik mijn zegje mee doen, maar soms zegt mijn mimiek al voldoende. Samen met de logopediste schrijf ik ook brieven met een speciaal computerprogramma. Ik vind het super als ik daarop een antwoord terugkrijg!
Het reilen en zeilen in de leefgroep ken ik heel goed. Ik heb dan ook een goed geheugen, ben zeer alert in mijn omgeving en vang veel op. Soms snap ik de context niet helemaal en omdat ik een groot inlevingsvermogen heb, kan dat mij van streek maken. Daarom betrekken ze mij zoveel mogelijk bij de dagelijkse gebeurtenissen in de leefgroep. Dat biedt mij duidelijkheid en voorspelbaarheid.
In de leefgroep vind ik het plezant, maar ook met mijn familie heb ik een goede band. Om de 14 dagen ga ik een weekend naar huis. En wanneer ik in Ter Heide verblijf, komt mama ook wel eens op bezoek in de leefgroep.
Wandelen en uitstapjes met een hapje en drankje zijn voor mij altijd dikke pret. Verder kan ik ook genieten van zwemmen, een snoezelbad, rolstoeldansen, helpen in de leefgroep, muziekactiviteiten en ben ik grote supporter van KRC Genk! In de leefgroep zorgen ze wel voor een gezond evenwicht tussen activering en rust, want ik heb regelmatig ook nood aan privacy.
Cindy
Ik hou van de simpele dingen in het leven: in vakantieboeken kijken, een tasje koffie drinken, een blokkentoren bouwen, wandelen, piano spelen ... Ik laat mijn begeleiders duidelijk merken welke activiteiten ik fijn vind en welke niet, maar over het algemeen doe ik de meeste dingen graag. Waar ik wel moeite mee heb, zijn overgangen van de ene gebeurtenis naar de volgende. De leefgroepmedewerkers doen daarom steeds hun best om mij tijdig voor te bereiden op een activiteit en mij de nodige uitleg te geven, zodat het voor mij duidelijk is.
Als ik mij goed voel, laat ik dat duidelijk merken door te lachen, vertellen en zingen. Als ik blij en opgetogen ben, dan schommel ik met mijn voetje. Ik ben ook erg sociaal ingesteld: ik fleur op als mensen mij aanspreken en mij betrekken in een kort gesprek. Als iemand een grapje vertelt, kan ik daar heel hartelijk mee lachen. Ik zoek vooral toenadering tot het personeel door iets te vertellen of te vragen, maar ik geniet ook van contact met een aantal groepsgenoten.
De laatste jaren is mijn mobiliteit wat meer achteruitgegaan. Door de verlamming van mijn rechterzijde en mijn voetafwijking is stappen niet makkelijk. Toch vind ik het belangrijk om nog zelfstandig dingen te kunnen doen.
Korte afstanden stap ik zelf, maar voor verplaatsingen buitenshuis zit ik in een rolstoel met hulpmotor. Ook op andere vlakken heb ik veel ondersteuning nodig van de leefgroepmedewerkers. Mijn tanden poetsen en mezelf aan- en uitkleden kan ik gedeeltelijk zelf, maar er staat steeds iemand klaar om mij te helpen. In de leefgroep zorgen ze ook dat mijn eten klaarstaat zodat ik dat op mijn eigen tempo zelf kan opeten.
In mijn vertrouwde omgeving weet ik goed waar alles staat: van broodplankjes tot speelgoed. Ook buitenshuis kan ik mij prima oriënteren. De weg naar de sportzaal, het winkeltje of de cafetaria van het ziekenhuis tegenover campus Tongeren hoef je mij niet te vertellen!