Na 25 jaar dienst in Ford Genk moest ik door de sluiting plots op zoek gaan naar ander werk. Niet gemakkelijk als je 50 wordt en niet gestudeerd hebt. Ik wist niet wat ik moest gaan doen, maar wel dat ik mijn werk graag wou doen. Toevallig kwam ik na vele jaren Monique terug tegen. Van het een kwam het ander en ze vertelde mij dat ze in Ter Heide werkte als onderhoudsmedewerker. Ze was zo positief over haar job dat ik ’s avonds tegen mijn man zei: dat wil ik ook doen! Zo gezegd, zo gedaan. Ik werk intussen al 5 jaar in Ter Heide als onderhoudsmedewerker en dat is het beste dat mij ooit is overkomen.
Mijn werkdag
Op een gewone schooldag begin ik ’s morgens met het opruimen van het ontbijt van de kinderen. Daarna maak ik de bedden op en poets ik eventueel de grond, steeds in functie van hoe de leefgroep werkt. Want tijdens vakantieperiodes kan het dagschema soms heel anders zijn. Nadien poets ik de badkamer en dan is het tijd voor een extraatje: de ene dag is dat stofvegen in de living, de ander dag de vensters wassen, de keuken uitwassen … Ik doe elke dag iets extra bovenop mijn standaardtaken.
’s Middags help ik ook eten geven in Huisje 2; dat vind ik het leukst om te doen. Achteraf ruim ik op, dweil ik de keuken en dan zit mijn taak in die leefgroep erop. Na mijn pauze begin ik in de volgende leefgroep. In Huis 4 probeer ik hetzelfde te doen, maar focus ik meer op het poetsen. In deze groep help ik bijvoorbeeld niet met eten geven, want de meeste kinderen krijgen sondevoeding. Beide leefgroepen werken heel anders dus waar nodig pas ik mij aan.
Ik geniet van de huiselijke sfeer en het contact met mensen
Deel van het team
Ik vind het echt een meerwaarde dat ik een volwaardig deel ben van de leefgroep en contact heb met de bewoners. Zo bouw je een goed contact op met alle collega’s in de leefgroep, maar ook met de ouders en familieleden van bewoners die in de huisjes langskomen. Het is zo leuk dat je ook met hen een band kan opbouwen. Ik geniet echt van het contact met mensen en van de huiselijke sfeer.
Het is jammer dat ik mijn collega’s van het onderhoud zelden zie, maar in de leefgroepen ben ik echt deel van het team. Ik voel ook dat ze waarderen wat ik doe. Als ik terugkom na een verlofperiode hoor ik vaak: “Ik ben toch blij dat je terug bent, want …”. Dat vind ik wel fijn. Ook door een klein gebaar als een chocolaatje terugvinden op mijn poetskar voel ik me geapprecieerd door de collega’s. Ik kom elke dag graag werken.
Een meerwaarde voor de leefgroep
Ik denk wel dat ik als onderhoudsmedewerker een meerwaarde ben voor de leefgroep. Dat zeggen ze mij toch vaak. De hoofdopvoedster in Huis 2 zegt bijvoorbeeld regelmatig dat ze het heel fijn vindt wanneer ik dingen op eigen initiatief doe die de leefgroep ontlasten. Als ik zie dat ze ’s morgens geen tijd hebben om de vloer te vegen omdat ze met de bewoners bezig zijn, neem ik die taak van hen over zodat zij zich kunnen focussen op de bewoners. Of al is het maar eens een kast uitwassen … Soms denk je dat wat je doet heel gewoon is, maar iets klein is soms een groot gebaar dat erg wordt geapprecieerd.
En natuurlijk is het ook belangrijk dat de bewoners in een propere leefgroep verblijven. Zeker in medische groepen is hygiëne belangrijk. Mijn hoofdtaak is natuurlijk poetsen, maar dat is niet de enige prioriteit. We zijn hier voor de bewoners. Ik vind het dan ook leuk om de leefgroep ook op andere manieren te ondersteunen als daar nood aan is: helpen eten geven of verzuiveren als er echt handen tekort zijn of eens meegaan naar een verjaardagsfeestje … Als ik zoiets extra doe wanneer er nood is aan een helpende hand, vinden ze dat altijd heel fijn in de leefgroep.
Je draagt de bewoners echt mee in je hart
Centrale gebouwen vs. leefgroepen
Vroeger werkte ik in het hoofdgebouw en stond ik in voor de poets van de centrale gangen, bureaus, vergaderzalen … Dat was ook leuk, maar wel anders. In de leefgroepen leef je echt mee met de bewoners. Als ze bijvoorbeeld ziek zijn, word je daar als onderhoudsmedewerker ook in betrokken, want dan moet je anders werken: stil proberen te zijn of extra opletten voor bepaalde dingen. Je wordt meer meegetrokken in het huiselijke. De bewoners draag je echt mee in je hart.
Op een dag was ik de ramen aan het wassen in een van de huisjes. Aan de buitenkant stond een nieuwe bewoner met autisme, die me plots een knuffel kwam geven. Ja, daar smelt je toch van? Dat maakt je dag goed en dan kan je er weer tegenaan als je eens een mindere dag hebt.
Vrijwilligerswerk
Als ik ooit op pensioen ga en mijn gezondheid laat het toe, dan blijf ik hier ook vrijwilligerswerk doen. Zonder twijfel. Het maakt me niet uit in welke leefgroep ik dan terechtkom, want ik heb zowel al bij volwassenen als kinderen gestaan en ik vond het allebei even fijn. In het begin is het altijd een beetje zoeken, want iedereen is anders. Maar na een tijdje vind je je weg en zit de groep waar je dan staat ook in je hart.
Het enige waar ik spijt van heb, is dat ik hier niet vroeger begonnen ben
Gewoon doen!
Dat was ook het eerste dat ik hier voelde toen ik 5 jaar geleden kwam solliciteren: de warmte. Ik zie het nog zo voor mij. Ik ben hier beland door mijn collega die zo positief was over haar job en als iemand mij morgen hetzelfde vraagt, ben ik even positief als Monique destijds. Het klinkt misschien raar, maar ik kan geen minpunten aan mijn job opnoemen. Ik heb er gewoon geen, eerlijk gezegd.
Het enige waar ik spijt van heb, is dat ik niet eerder begonnen ben in Ter Heide. Maar misschien was ik daar 20 jaar geleden nog niet klaar voor. Je moet ervoor in de wieg gelegd zijn. Als je nog nooit een persoon met een beperking hebt ontmoet, kunnen sommige dingen hier misschien confronterend zijn als je er niet aan gewoon bent. Maar het is net zoals in elke organisatie even je weg zoeken in het begin. Mijn tip voor mensen die eraan denken om in Ter Heide te solliciteren in het onderhoud? Absoluut doen!
Marijke, medewerker onderhoud
Voel jij het ook kriebelen? Bekijk dan zeker onze vacatures voor het onderhoud.