Voor een job als leefgroepmedewerker moet je in de wieg gelegd zijn. Toch bewijst Hilde elke dag dat je de job ook na 43 jaar nog met veel plezier kan uitoefenen. Ze is momenteel de leefgroepmedewerker met de meeste dienstjaren, maar dat houdt haar niet tegen om nog steeds elke dag van haar job te genieten. In 1978 begon ze in de nachtdienst van Ter Heide. Intussen staat ze al verschillende jaren in de dagopvang. Wat zorgt ervoor dat ze na al die jaren nog steeds met een glimlach komt werken? Hildes verhaal lees je hier.
Start in de nachtdienst
In 1977 studeerde ik af als kinderverzorgster. Als nieuwe werkzoekende solliciteerde ik overal waar ik mogelijk zou kunnen beginnen. De eerste maanden werkte ik in kinderdagverblijf de Ukkies. In april 1978 startte ik in de nachtdienst van Ter Heide. Ik ben niet in Ter Heide begonnen met het idee dat ik per se wou werken met personen met een beperking, maar eenmaal ik de kans kreeg om hier te starten, ben ik niet meer vertrokken. Je rolt er vanzelf in. Ik voelde me ook goed in mijn job en ik ben er daarom gebleven.
Ik heb een heel parcours doorlopen in Ter Heide. Na twee jaar en twee maanden in de nachtdienst stapte ik over naar het internaat als leefgroepmedewerker. Eerst stond ik een hele tijd in P2 (nu Huis 2) bij de kinderen. Na een loopbaanonderbreking voor mijn eigen kinderen combineerde ik de leefgroepwerking in Woning 42 een tijdlang met de dagopvang en nadien Eik 4 met de dagopvang. Intussen sta ik al sinds eind jaren 90 in dagopvang ’t Ven, eerst in Genk en later in Zonhoven. Doorheen de jaren heb ik heel wat collega’s en bewoners leren kennen.
Het voordeel van de dagopvang is dat je meer contact hebt met ouders en familieleden
Dagopvang vs. wonen
De dagopvang en de woonleefgroepen zijn zeer verschillend. Het is bijna niet met elkaar te vergelijken, maar toch krijg ik geregeld de vraag welke van de twee ik leuker vind. Ik vind beide groepen leuk op een andere manier. In de dagopvang moet alles op veel kortere tijd gebeuren. De bewoners worden door ons opgehaald of door hun ouders naar hier gebracht op een specifiek uur. Ook in de late namiddag worden ze weer opgehaald of weggebracht vanaf een bepaald moment. In de uren tussen aankomst en vertrek speelt het echte leven de van dagopvang zich af. De werking is daardoor zeer tijdsgebonden. We hebben minder speelruimte om bepaalde taken even uit te stellen omdat het op dat moment even niet uitkomt. Het voordeel is wel dat je meer contact hebt met de ouders en familieleden.
In de woonleefgroepen heb je zeker geen lege uren. Ook daar heb je altijd genoeg te doen, maar in het internaat had ik vaak iets meer mogelijkheden om wat later of net vroeger op activiteit te vertrekken of om een bepaalde opdracht ’s avonds af te werken omdat er dan iets meer ademruimte was. Je bent natuurlijk ook bezig met andere taken die de dagopvang niet heeft, zoals bewoners baden geven en hen in bed stoppen.
Contact houden
Als je zo lang in Ter Heide werkt als ik, moet je helaas ook afscheid nemen van verschillende bewoners. Dat is een minder fijne kant van de job. Maar met sommige bewoners die vroeger in mijn leefgroep verbleven, heb ik nog steeds contact. Door de coronapandemie staat alles op een laag pitje, maar ik bel wel nog eens geregeld naar bv. Annie in Tongeren. En soms belt zij mij. Op zeldzame momenten dat ik in campus Tongeren ben, ga ik steeds aan het venster zwaaien. Annie kent me na al die tijd nog steeds heel goed. Bewoners die in campus Zonhoven verblijven, zie ik regelmatiger voorbijkomen. Het is dan altijd leuk als ze mij nog herkennen na al die jaren.
Ik vind echt alles aan mijn job leuk. Mijn pensioen mag nog even blijven wachten
Op pensioen of niet?
Eigenlijk mocht ik dit jaar al in mei op pensioen vertrekken als ik dat wou. Ik heb er toch maar voor gekozen om nog wat langer te blijven, want ik ben nog niet klaar voor mijn pensioen. Ik wil graag de nieuwe werking van de dagopvang in niet-coronatijden van dichtbij kunnen meemaken. Corona volgde al snel op onze verhuis naar de nieuwbouw in januari 2020, dus tot op de dag van vandaag heb ik die kans nog niet gekregen. Zolang ik het werk kan uitvoeren en met evenveel plezier naar de leefgroep kom, blijf ik nog eventjes. Ik heb me altijd voorgenomen om tot 65 jaar te werken als ik geen lichamelijke klachten krijg waardoor het werk niet meer lukt.
Ik kan eerlijk zeggen dat ik alles aan mijn job echt leuk vind, zeker de interactie die je hebt met de bewoners en het personeel. Je leert je bewoners na een tijdje zo goed kennen dat je aan het kleinste geluidje of gebaar al kan zien of ze gelukkig zijn of niet. De band die we hebben, vind ik heel mooi en zou ik nog niet kunnen missen. Ik kan er zeker inkomen dat er mensen zijn die uitkijken naar hun pensioen, maar voor mij mag het nog even wachten.
Een nacht in 1978
Doorheen de jaren is er van alles veranderd in Ter Heide. In 1978 moest ik als medewerker van de nachtdienst iedereen in P4 (het huidige Huis 4) nog medicatie geven. Als groentje deed ik de druppeltjes mooi in een vol glas water dat ik daarna aan de bewoners aanbood. Ik leerde al snel dat dit het alles behalve gemakkelijk maakte. Om de medicatie binnen te krijgen, moesten de bewoners eerst een volledig glas water leegdrinken. Het duurde niet lang voor ik de druppels op een lepeltje deed en hen nadien water gaf om de smaak weg te spoelen. Ik leerde snel!
Elk uur moest je ook een nachtronde doen en verslag maken. Lag iedereen nog goed? Moest er niemand op toilet? Moest er nog iemand medicatie krijgen? Van 2 tot 4 uur ’s nachts moesten we alle bewoners verschonen. Beeld je in dat ze toen stoffen luiers hadden die je zelf nog moest uitwassen en dat daarboven plastieken broeken hoorden. Dat was nu eenmaal zo in die tijd, maar ik zie het de jonge collega’s van vandaag toch niet meer doen. Er waren toen ook geen tilliften, dus je moest je behelpen met wat je had. De grotere bewoners deden we met twee, de andere lukten ook in mijn eentje. Elke groep was zo’n 15 tot 18 personen groot. Tussendoor plooiden we daarnaast nog de sokken van heel de campus. Ik had elke nacht mijn handen vol.
Door de jaren heen is de kwaliteit van de zorg veel beter geworden
Veranderingen doorheen de jaren
We hebben in de beginjaren veel plezier gehad met de vier leefgroepen van Ter Heide die in dezelfde gang lagen, de toenmalige ‘P’s’. Toen Ter Heide nog maar één campus had, kende iedereen elkaar. Dat kan ik nu niet meer zeggen met 650 collega’s, maar dat is ook logisch. Er zijn veel dingen veranderd ten opzichte van de eerste jaren dat ik hier werkte. Er wordt nu veel individueler gewerkt en leefgroepen hebben meer vrijheid om hun dag in te delen en beslissingen te maken. Daardoor is ook de kwaliteit beter geworden.
Er is verder meer contact met de ouders, zeker in de dagopvang. Zo horen we al sneller wat ouders wensen voor hun kinderen en krijgen we al eens een verzoekje. Dat is niet meer dan logisch. We proberen hier steeds zo veel mogelijk rekening mee te houden, maar dat betekent dat we soms flexibel moeten zijn in onze dagplanning. Een klein verzoek doet soms een heel balletje rollen.
Hulpmiddelen
Wat hulpmiddelen betreft is er doorheen de jaren een hele wereld voor mij opengegaan. Ik kan me de eerste tillift nog herinneren. Dat was bijna magie! Nu is een tillift een vanzelfsprekendheid. Moet je iemand opheffen, ga je eerst de lift halen. Vroeger gebeurde dat gewoon. Ik heb er gelukkig weinig last van ondervonden. In het Ven zie ik nu bijvoorbeeld ook parken op hoogte. Die mogelijkheden waren er vroeger niet altijd, dus ik vind het mooi om dit te zien evolueren.
Niet alle bewoners hebben dezelfde behoeften of interesses. We werken daarom echt op maat van de bewoner
Werken op maat
Vroeger werd er nochtans niet geklaagd, want het lukte ook wel met wat we hadden. Intussen is alles meer gericht op het individu en minder op de groep. Bewoners hebben rolstoelen op maat en aangepast bestek. Bij activiteiten moet niet meer altijd iedereen mee, maar kijken we op maat van de bewoner wat hij of zij fijn vindt.
Ik kan me nog herinneren dat we elke eerste of laatste vrijdag van de maand een ‘orgelpunt’ hadden in mijn eerste jaren bij Ter Heide. Dat was een grote activiteit voor alle leefgroepen samen. Mooi van idee, maar verschrikkelijk druk en daarom niet altijd leuk voor alle bewoners. Maar iedereen moest mee, want het was belangrijk om activiteiten te doen met de kinderen. Niet gaan werd zelfs niet voorgesteld.
Als we nu merken dat een bewoner geen plezier haalt uit een activiteit zullen we hem niet meenemen of verplichten iets tegen zijn zin te doen. Dan is het even goed als hij op zijn gemakje in de leefgroep blijft. Niet alle bewoners hebben dezelfde behoeften of interesses en dat is helemaal oké.
Tijdsgeest
Maar net zoals binnen 20 jaar misschien alles wat we nu doen achterhaald is, waren mijn beginjaren gewoon een compleet andere tijd. Niet te vergelijken met waar we vandaag staan, maar mooi om te zien hoe alles steeds beter wordt. In 1978 (en later) deden we wat we konden met de kennis en de middelen die we toen hadden. Je moest soms wat innovatiever zijn en creatief nadenken over hoe je bepaalde dingen aanpakte, maar we trokken onze plan. Nu is alles simpeler op dat vlak.
De basis zal wel altijd hetzelfde blijven. Dat is ook de rode draad doorheen mijn hele carrière in Ter Heide. Het belangrijkste blijft om steeds te voorzien in de basisbehoeften van de bewoners en hen een warme tweede thuis te bieden in de leefgroep. De bewoners, hun behoeften en onze uitrusting zullen veranderen, maar de zorg en ondersteuning primeert.
Stel jezelf open voor bewoners en personeel. Dat maakt de job écht de moeite
Tips voor nieuwe leefgroepmedewerkers
Door de jaren heen kan ik zeggen dat werken als leefgroepmedewerker op elk moment een heel leuke job is geweest voor mij. Ik kan de job nog steeds aan iedereen aanbevelen. Mijn tips voor iedereen die denkt aan een carrière als leefgroepmedewerker? Kom altijd met plezier werken. Stel jezelf open voor de bewoners en voor het personeel en doe moeite om hen te leren kennen. Niks komt vanzelf, maar als je jezelf opstelt voor anderen zal je zien dat het écht de moeite is.
Hilde, leefgroepmedewerker Ven 6
Benieuwd naar meer verhalen over de medewerkers en bewoners van Ter Heide? Lees hier onze andere blogverhalen.
Wil je weten hoe Ter Heide jou kan helpen in de zorg en ondersteuning van jouw kind/familielid? Contacteer ons vrijblijvend en wij maken graag tijd om jouw vragen te beantwoorden.